• Badano udział stanu metabolicznego ludzkich erytrocytów w utrzymaniu odkształcalności komórek podczas i po inkubacji in vitro w surowicy przez okres do 28 godzin. Początkowa utrata odkształcalności błony stała się widoczna między 4 a 6 godziną, gdy poziomy komórkowe trifosforanu adenozyny  (ATP) wynosiły około 70% wartości początkowych. Odkształcalność błony pozostawała następnie stabilna między 6 a 10 godzinami.
• Po 10 godz., gdy komórkowe ATP spadło do < 15% wartości początkowych, postępujące równoległe zmiany w wapniu krwinek czerwonych wzrosły o 400% do 24 godz. oraz w lepkości zawiesiny krwinek czerwonych, która wzrosła o 500-750% po 24 godz. .
• Wystąpił również dalszy postępujący spadek odkształcalności membrany, co znalazło odzwierciedlenie w 1000% wzroście podciśnienia wymaganego do odkształcenia membrany.
• Filtrowalność krwinek czerwonych spadła do zera, gdy nastąpiła transformacja kształtu dysku-kula. Zmianom tym towarzyszył wzrost ilości pozostałości hemoglobiny i białka niehemoglobiny. Regeneracja ATP w zubożonych komórkach przez inkubację z adenozyną spowodowała znaczące odwrócenie tych zmian, nawet w obecności ouabainy.
• Wprowadzenie wapnia do odtworzonych cieni przygotowanych ze świeżych krwinek czerwonych naśladowało stan zubożenia, a wprowadzenie ATP, tetraoctanu etylenodiaminy (EDTA) i magnezu do zubożonych komórek naśladowało działanie adenozyny w nienaruszonych zubożonych komórkach. ATP dodany zewnętrznie do komórek zubożonych w ciągu 24 godzin nie powodował żadnego efektu.
• Jednoczesne wprowadzenie EDTA, ATP lub magnezu wraz z wapniem do odtworzonych cieni zapobiegło wyraźnemu zmniejszeniu odkształcalności powodowanej przez sam wapń. Włączenie difosforanu adenozyny (ADP), dinukleotydu nikotynamidoadeninowego (NAD), fosforanu NAD (NADP), NADP, postaci zredukowanej (NADPH), glutationu, postaci zredukowanej (GSH),  trifosforanu inozyny  (ITP),  trifosforanu guanozyny  (GTP) oraz  trifosforan urydyny   (UTP) nie działał.
• Dane te sugerują, że główna rola ATP w utrzymaniu żywotności krwinek czerwonych wiąże się z zachowaniem odkształcalności błony krwinek czerwonych. Sugeruje się, że zmiany obserwowane we właściwościach fizycznych erytrocytów zubożonych w ATP reprezentują zmiany zol-żel zależne od ATP-wapnia zachodzące na granicy między błoną a wnętrzem komórki oraz że równowaga zol-żel determinuje odkształcalność błony.

Ryboflawina, bardziej znana jako witamina B2, wchodzi w skład składnika kompleksu witamin B.

• Ryboflawina składająca się z dwóch ważnych kofaktorów, mononukleotydu flawiny (FMN) i dinukleotydu flawinoadeninowego (FAD), które biorą udział w wielu procesach oksydacyjno-redukcyjnych i metabolizmie energetycznym. Oprócz utrzymania zdrowia ludzkiego, różne źródła donoszą, że ryboflawina może hamować lub dezaktywować wzrost różnych patogenów, w tym bakterii, wirusów, grzybów i pasożytów, podkreślając możliwą rolę ryboflawiny jako środka przeciwdrobnoustrojowego.
• Co więcej, ryboflawina i flawiny mogą wytwarzać reaktywne formy tlenu (ROS) po wystawieniu na działanie światła, wywołując uszkodzenia oksydacyjne w komórkach i tkankach, a zatem są doskonałymi naturalnymi fotosensybilizatorami. Kilka badań zilustrowało skuteczność terapeutyczną fotoaktywowanej ryboflawiny przeciwko infekcjom szpitalnym i infekcjom bakteryjnym opornym na wiele leków, a także infekcjom biofilmu związanego z drobnoustrojami, ujawniając potencjalną rolę ryboflawiny jako obiecującego kandydata przeciwdrobnoustrojowego, który może służyć jako jedna z alternatyw w zwalczaniu globalnego kryzys pojawiania się oporności na środki przeciwdrobnoustrojowe obserwowany u różnych drobnoustrojów chorobotwórczych.
• Ryboflawina może również brać udział w modulowaniu odpowiedzi immunologicznych gospodarza, co może zwiększać usuwanie patogenów z komórek gospodarza i zwiększać obronę gospodarza przed infekcjami drobnoustrojowymi. Zatem podwójne działanie ryboflawiny zarówno na patogeny, jak i odporność gospodarza, odzwierciedlone przez jej silne działanie bakteriobójcze i łagodzenie stanu zapalnego w komórkach gospodarza, dodatkowo sugeruje, że ryboflawina może być potencjalnym kandydatem do interwencji terapeutycznej w rozwiązywaniu infekcji drobnoustrojowych.
• W związku z tym niniejszy przegląd miał na celu dostarczenie pewnych informacji na temat obiecującej roli ryboflawiny jako kandydata na środek przeciwdrobnoustrojowy, a także immunomodulatora gospodarza z perspektywy wielu perspektyw, a także omówienie zastosowania i wyzwań związanych ze stosowaniem ryboflawiny w terapii fotodynamicznej przeciwko różnym patogenom i zakażenia bakteryjne związane z biofilmem.